Życie zaczyna się po 50-tce!

Był już co prawda ów mały rycerz polskiej sceny bohaterem mojej rubryki, gdy pisałem o wzroście aktorów, teraz jednak, ilustrując inny jego wizerunek, poświęcę więcej uwagi dorobkowi pana Zbyszka.
Urodził się w Brzezinach koło Łodzi, jest absolwentem technikum ekonomicznego i szkoły muzycznej, w filmie debiutował w 1981 r. (rolą w "Wielkiej majówce" K. Rogulskiego), w teatrze - 2 lata później. W 1985 r. ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWSFTiT w Łodzi.

Miał okazję współpracować z najlepszymi polskimi reżyserami jak np. Kieślowski, Hoffman, Kutz, Wajda, Marczewski; wystąpił w blisko 90 filmach, użyczał też swego głosu znanym bohaterom filmów animowanych np. Shrekowi, współtworzył piosenki i płyty z takimi artystami jak Turnau czy Grupa MoCarta. Jest laureatem wielu nagród krajowych i międzynarodowych. Obecnie występuje na deskach Teatru Narodowego w Warszawie, prowadzi też działalność pedagogiczną - jest wykładowcą piosenki aktorskiej w Łódzkiej Szkole Filmowej.

Wracając do roli Wołodyjowskiego w filmie Hoffmana, trzeba powiedzieć otwarcie, że aktor był świadomy, iż nie przebije kreacji Tadeusza Łomnickiego. Przyjął jednak propozycję reżysera, w przeciwieństwie np. do B. Lindy, który odmówił zagrania Bohuna (pisałem o tym tydzień temu). Mój przyjaciel fotografik Zenon Żyburtowicz, który spędził z ekipą filmową wiele miesięcy dokumentując realizację "Ogniem i mieczem", opowiadał o zabawnym dość przypadku, kiedy to aktor nieumiejący de facto jeździć na koniu (a przynajmniej nie tak dobrze jak Łomnicki) musiał grać tego niby świetnego jeźdźca i "pierwszą szablę" Rzeczypospolitej i swą rolą przekonać do siebie widza.

To, czego nie pokazała kamera w filmie bywało czasem śmieszne, a czasem zdumiewające, ale na tym przecież polega magia filmu i nasz jubilat z pewnością może tę rolę uznać za udaną.