Muzeum Narodowe w Poznaniu: wystawa pt. „Awangardzistka Maria Nicz-Borowiakowa”. Około 150 prac „amazonki awangardy” m.in. zbiory prywatne

To pierwsza w historii monograficzna wystawa poświęcona Marii Nicz-Borowiakowej. Na wystawie znajdzie się około 150 prac, niemal wszystkie zachowane obrazy olejne oraz wybór rysunków, a także towarzyszące wystawie katalog dzieł wszystkich.

Maria Nicz-Borowiakowa urodziła się w Warszawie u schyłku XIX w. Spędziła tam całe życie. Zmarła pod koniec II wojny światowej. Pochodziła z rodziny o tradycjach artystycznych. W latach 1919-1920 studiowała w reaktywowanej przez Niemców Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni malarskiej Stanisława Lentza. To on ją nauczył warsztatu malarki-portrecistki.

- Wystawa jest organizowana w stuleciu. 100 lat temu rozpoczął się najbardziej kreatywny okres artystki, gdy w 1922 r. wyjechała do Paryża. Rozpoczął się czas najbardziej reprezentatywny w jej twórczości i dla konstruktywizmu

– mówiła dr Agnieszka Skalska.

W szkole zetknęła się z artystami, którzy później współtworzyli najważniejsze ugrupowania polskiej awangardy. Z niektórymi z nich – Henrykiem Stażewskim, słynną parą: Teresą Żarnowerówną i Mieczysławem Szczuką łączyła ją wieloletnia zażyłość i przyjaźń.

Wystawa zaprezentuje cały zachowany dorobek malarski Nicz-Borowiakowej, obejmujący m.in. 34 obrazy olejne wykonane na różnych podłożach. Część dzieł eksponowanych w głównej przestrzeni wystawy znana jest już miłośnikom polskiej awangardy, ponieważ wielokrotnie była pokazywana na wystawach w Polsce i za granicą.

- Nie trzeba być znawcą twórczości artysty, żeby oglądać jego dzieła. Warto zaufać muzeum, że to, co jest tutaj prezentowane, pozwoli wyjść z budynku ubogaconym. Ta wystawa to gwarantuje, a także katalog i wydarzenia towarzyszące

- mówi dyrektor Muzeum Narodowego w Poznaniu, Tomasz Łęcki.

Prawdziwym odkryciem są nigdy dotąd nieprezentowane publicznie, realistyczne, namalowane pod wpływem neoklasycystycznej twórczości Ludomira Ślendzińskiego autoportrety i portrety oraz martwe natury i pejzaże, zachowane w zbiorach rodziny artystki. Wybrano też zachowane prace na papierze (rysunki, szkice i szkicowniki), żeby umożliwić prześledzenie rozwoju warsztatu artystki.

Uzupełnieniem ekspozycji są dwie dodatkowe przestrzenie. Jedna poświęcona unikatowym fotografiom pochodzącym ze zbiorów rodzinnych i druga pokazująca nieliczne próby projektowe, wzbogacona o meble i przedmioty pochodzące z domu artystki na Saskiej Kępie.

Prace pochodzą z Muzeum Narodowego w Poznaniu, kolekcji Fundacji Signum oraz ze zbiorów rodzinnych. Kilka prac znajduje się obecnie także w Muzeum Sztuki w Łodzi, na zamku w Niedzicy oraz w poznańskiej kolekcji prywatnej.

Jesteś świadkiem ciekawego wydarzenia? Skontaktuj się z nami! Wyślij informację, zdjęcia lub film na adres: [email protected]