Dodatek Nadzwyczajny Andrzeja Niczyperowicza WIEK II ROCZNIK XXXVII NR 1323

Rozmowa z psem

Tkwiłem na przystanku. - Niech szlag trafi autobusiarzy - myślałem. Pod wiatą przycupnął pies. Nieduży, czarny, z szurpatą mordą. Trząsł się z zimna. - Zimno piesku? - wyszczękałem wyciągając rękę aby go pogłaskać. - Bez poufałości! - odwarknął kundel i groźnie kłapnął zębami. Odsunąłem się na bezpieczną odległość. - Bardzo przepraszam, myślałem że jest pan psem - powiedziałem aby nawiązać przerwaną rozmowę. Kundel podrapał się z zastanowieniem za uchem i rzucił niedbale: - Dobra, dobra - nie gniewam się; człowiek jest omylny.

- Każdy może się pomylić - zauważyłem z naciskiem.

- O, nie! - zaprotestował pies. - My zwierzęta nigdy się nie mylimy. Górujemy instynktem; kiedy zaś instynkt spotka się z intelektem, a nie z ludzką patointeligencją…

- ... Jest pan intelektualistą?

- Poniekąd, ale nie rapuję. Za to czytam ,,Przegląd’’ i ,,Problemy’’. Z czystego snobizmu abonuję też kwartalnik ,,Pies’’. Chyba jednak nie odnowię prenumeraty - coraz niższy poziom ostatnio. - Wyszczekana bestia! - pomyślałem z szacunkiem.

Pies wprawnie wyiskał zębami dokuczliwą pchłę i dostojnym akademickim tonem rozpoczął wykład:

- Jakim śmiesznym zwierzęciem jest człowiek... Pan stworzenia, pazury zrywać! Przerażająca jest ta wasza obsesja posiadania. Trzymając w zębach kość, staracie się ucapić następną. - Boom konsumpcyjny - dziesięć kości w pysku... Albo te wasze ,,pozytywne’’ skutki postępu cywilizacyjnego: zabójczy smog, tumany spalin, erozja gleby, inflacja, niepewność jutra, potop pornografii, dezintegracja kultur narodowych, terroryzm, wieczne wojny, szowinizm, neorasizm, krach autorytetów, alkoholizm, narkomania... - Pies go drapał - pomyślałem z niepokojem - tendencyjne zezwierzęcone bzdury.

- Kryzys żywnościowy - kontynuował beznamiętnie bezczelny czworonóg - kryzys energetyczny, nieustanny wyścig szczurów, rozpad tradycyjnych więzów międzyludzkich, nerwowa rywalizacja o utrzymanie się na powierzchni... Zacząłem się lekko wkurzać, a ten dalej: - Ostra atrofia stosunków społecznych, ogólna patologia, eskapizm, odżywanie ksenofobii i fanatyzmu religijnego... Pochyliłem się i niezauważalnie podniosłem spory kamień. Starannie wycelowałem. - Ma się to oko! - Zawył i podwinął ogon w ucieczce. - Masz, sukinsynu! - zawołałem z triumfem - Na ludzi już więcej mordy nie otwieraj! Z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku wobec ludzkości wsiadłem do autobusu. W domu czekała mnie jeszcze rozmowa z karpiem, który od dwóch dni blokuje wannę.