"Spring Breakers": Disney na prochach - pisze Jacek Sobczyński [RECENZJA, KONKURS]

Rozmiłowani w zawiłych, podpartych błyskotliwymi dialogami fabułach widzowie dostaną na "Spring Breakers" bólu głowy. Historia jest bowiem nader nieskomplikowana; oto cztery młode studentki z niewielkiego amerykańskiego miasteczka marzą o wyjeździe na Florydę, by tam spędzić tytułową wiosenną przerwę ("spring break" to w amerykańskiej kulturze żakowskiej rodzaj wakacji, ściśle powiązanych z radosnym, kolektywnym pijaństwem studenckiej braci na plaży).

"Spring Breakers" jest jak szpachla, która zdrapuje różowy, błyszczący lakier z dzisiejszej kultury

Chcą choć na chwilę wyrwać się z nudnej mieściny, niestety nie mają pieniędzy na podróż, więc napadają na pobliski bar szybkiej obsługi. Już na Florydzie trafiają do aresztu, skąd niespodziewanie wyciąga je lokalny gangster. Chce się nimi zaopiekować, a przy okazji wykorzystać do własnych celów.

To niesamowite, jak umiejętnie reżyser filmu Harmony Korine potrafi żonglować kliszami. Jego "Spring Breakers" wychodzą od disneyowskiej opowiastki o znudzonych dziewczynach z prowincji ("Och, tak marzę, by choć na chwilę się stąd wyrwać"), lecz to Disney brudny i wyuzdany - panienkom w głowach głównie dragi i seks, choć najbardziej cnotliwa z nich brunetka o imieniu Faith czuje rozdarcie między marzeniem o wakacyjnych bachanaliach a przynależnością do szkolnego kółka katolickiego.

Tuż po przyjeździe na Florydę film płynnie przepoczwarza się w obezwładniający warsztatowo miks teledysku i długaśnego trailera do nieistniejącego filmu, zaś końcówka to czysty dramat społeczny unurzany w psychodelicznym, kwaśnym sosie. Korine atakuje zmysły pysznymi, wielobarwnymi obrazami (to pierwszy film formalnie tak mocno odwołujący się do trendu na podrasowane Instagramem fotki - podczas seansu czujemy się, jakbyśmy przeglądali czyjegoś fotobloga) perfekcyjnie zmontowanymi z ścieżką dźwiękową. A na niej same gwiazdy - wunderkind współczesnej elektroniki Skrillex, znany z muzyki ilustracyjnej do kultowego "Drive" Cliff Martinez czy raper Gucci Mane, który pojawia się zresztą na ekranie w roli gangstera Archiego.

To przeładowanie popkulturowymi skanami jest w "Spring Breakers" celowe, ponieważ dzięki nim Harmony Korine wymierza siarczysty policzek dzisiejszej kulturze popularnej. Owszem, zaprasza do głównych ról gwiazdy nastoletniego kina Selenę Gomez i Vanessę Hudgens, ale ich bohaterki na własnej skórze przekonują się, jak złudny jest amerykański sen o potędze młodości. Używa teledyskowej konwencji, by po chwili brutalnie pokazać, gdzie znajduje się miejsce dla tych, którzy z różnych względów wypadli poza zaklęty krąg bycia fajnym. "Wmawiaj sobie, że to gra video" - powtarzają przed napadem dziewczyny. Tak, to gra - w trakcie filmu część z nich odpada z zabawy.

Niebywale inteligentne "Spring Breakers" jest jak szpachla, która zdrapuje różowy, błyszczący lakier z dzisiejszej kultury masowej, lecz obraz Korine’a to zarazem rzecz tak świeża i nowatorska, że - jestem pewien - wyznaczająca w tejże popkulturze narracyjny trend na kilka następnych sezonów. To nic, że część widzów wyjdzie podczas seansu z sali - taki już los tych, którzy przecierają szlaki. A w "Spring Breakers" nowy rozdział kina pisze się na naszych oczach.

CHCESZ IŚĆ NA PRZEDPREMIERĘ DO STAREGO BROWARU? - WEŹ UDZIAŁ W KONKURSIE - KLIKNIJ

Szukasz dobrego filmu do obejrzenia wieczorem w telewizji? Sprawdźprogram tv!

NAJNOWSZE INFORMACJE Z POZNANIA I WIELKOPOLSKI: GLOSWIELKOPOLSKI.PL