Poznań: Choć los jej nie oszczędzał, Eleonora Szymańska dożyła prawie stu lat

Była ostatnim w rodzinie Szymańskich, Krokowiczów i Durskich żyjącym świadkiem wielu dramatycznych wydarzeń w Polsce i rodzącej się na jej oczach nowej rzeczywistości.

Urodziła sie 11 maja 1918 roku w Pleszewie. W 1930 roku jej ojciec Stanisław Durski zakupił majątek ziemski Głuchowo koło Poznania. Uczęszczała do Gimnazjum Generałowej Zamoyskiej gdzie zdała maturę w roku 1935.

W roku 1936 rozpoczęła studia na Wydziale Rolniczo-Leśnym ówczesnego Uniwersytetu Poznańskiego. Przerwane przez wybuch II wojny światowej studia dokończyła w roku 1946.

Po wybuchu wojny jej rodzina postanowiła ewakuować sie na wschód. Pod Kutnem rodzinną karawanę posterunki niemieckie zawróciły do domu. 4 stycznnia 1940 rodzina Durskich jako pierwsza w okolicy została wyrzucona z domu a majątek przekazano rodzinie niemieckiej ze wschodu (Baltedeutschów).

Po kilku tygodniach poniewierki wyjechali do Warszawy gdzie zamieszkali w pustym mieszkaniu przy ulicy Niepodległości 132c na Mokotowie. Tam Eleonora Durska spędziła całą okupację do wybuchu powstania warszawskiego. Jeszcze w 1942 roku razem z siostrami Marią i Cyrylą wstąpiła do Armii Krajowej . Gdy w 1943 roku zachorowała na gruźlicę wysłano ja do sanatorium do Świdra gdzie spędziła pół roku. Po wybuchu powstania nie mogła już wrócić do domu na Mokotowie.. Odszukała przyjaciółkę mieszkającą przy ulicy Żurawiej i z jej rodziną pozostała do kapitulacji powstania.. Po kapitulacji powstania jako chora została umieszczona w mieszkaniu przy Jaworzyńskiej. W przeciwieństwie do wielu innych osób nie wysiedlono jej.
Przy pomocy RGO udało jej się wydostać z Warszawy i odszukać rodzinę.

Do Poznania powróciła w maju 1945 . Do Głuchowa już niestety nie mogła wrócić gdyż w wyniku reformy rolnej majątek został rozparcelowany. W 1947 Eleonora Durska wyszła za mąż za Kazimierza L. Szymańskiego. który po kampanii wrześniowej i bitwie pod Kockiem dostał się do niewoli . W obozach jenieckich spędził 5 lat. Ze względu na stan zdrowia Bratnia Pomoc w miesiąc po ślubie skierowała Eleonorę Szymańską na leczenie do Hassleby w Szwecji.

Powróciła do Polski w 1948 roku, ale ze względu na stan zdrowia nie mogła podjąć pracy zawodowej. Urodziła dwie córki w 1949 i w 1955 roku. Jej mąż byl doktorem habilitowanym, profesorem Politechniki Poznańskiej. Niestety zmarł nagle w lipcu 1975 roku. Od tej chwili Eleonora Szymańska żyła sama wspierana przez rodzinę. Mimo złego stanu zdrowia pełna pogody ducha doczekała prawie stu lat.

POLECAMY:

Info z Polski - Przegląd najciekawszych informacji ostatnich dni:

Źródło: vivi24