Czy Wielkopolanie postąpili słusznie, ruszając na odsiecz prezydentowi RP w maju 1926 roku?

Przemysław Maćkowiak, rekonstruktor

Wielkopolanie zawsze byli przywiązani do legalizmu i praworządności. W międzywojniu dzielnica ta była bastionem endecji i raczej niechętna marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu. Nie powinno więc nikogo dziwić, że jej mieszkańcy wsparli prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego oraz dopiero co wybrany rząd Wincentego Witosa. Duże znaczenie miała też wierność przysiędze żołnierskiej, stąd oddziały podlegające Dowództwu Okręgu Korpusu VII z siedzibą w Poznaniu szybko zostały zmobilizowane i wyruszyły na odsiecz stolicy.

Mikołaj Klorek, historyk wojskowości

Wielkopolanie, mimo swoich nieskrywanych, endeckich, sympatii politycznych zawsze stali na straży praworządności. Widać było to zachowaniu oficerów z wielkopolskiego garnizonu, którzy w dużej mierze wywodzili się z legionów Piłsudskiego. Kiedy zapadła decyzja by wyruszyć do stolicy,nie postąpili oni wbrew woli swoich żołnierzy. To z okresu przewrotu majowego wywodzi się w dużej mierze niechęć poznaniaków i Wielkopolan do Naczelnika. Mimo wszystko po upadku rządu zachowali się niezwykle pragmatycznie, nawołując do zachowania spokoju.