Politolog: Grzegorz Schetyna musi skupić ludzi wokół wartości opozycyjnych wobec PiS

Zgadnie Pani, kto wygrał wewnętrzne wybory na przewodniczącego Platformy Obywatelskiej?
Chyba rzeczywiście muszę zgadywać. Może Grzegorz Schetyna?

Dokładnie tak. Po rezygnacji z ubiegania się o fotel najpierw zrezygnowała była premier Ewa Kopacz, potem Borys Budka i Tomasz Siemoniak. Choć wybór Schetyny był więc formalnością, frekwencja w partii raczej nie powaliła. Udział w głosowaniu wzięło 52 proc. członków, z czego 91 proc. poparło Schetynę.
Jeśli weźmiemy pod uwagę tylko tę drugą liczbę, można powiedzieć, że Schetyna uzyskał rewelacyjny wynik. Rozpatrywanie go wspólnie z frekwencją wskazuje natomiast na wewnętrzny podział. Z pewnością część niegłosujących osób to te, które w ogóle nie są w partii aktywne. Ale większość to raczej ci, którym brakowało alternatywy. Ich brak głosu miał oznaczać głosowanie przeciw.

Co może to oznaczać dla samego przywódcy Platformy?
Sam wynik nie ma dla niego i jego pozycji wielkiego znaczenia, liczy się zwycięstwo. O konkretnych liczbach szybko się zapomina. A i kwestia narracji bywa różna, bo wiemy przecież, że różnica około 350 tysięcy głosów - jak w wyborach prezydenckich - może być nazywana wielką klęską lub niebywałym sukcesem. Dla Grzegorza Schetyny znaczenie będzie miała przede wszystkim strategia, jaką przyjmie, by przełamać partyjny marazm i dość eskapistyczne podejście przynajmniej części polityków Platformy.

Co Schetyna powinien zrobić, by z tym skutecznie walczyć?
Można wskazać ogólne kierunki, którymi powinien podążać. Głównym jego mottem powinna być oddolna praca organiczna. Platformie potrzebna jest uczciwa, dogłębna diagnoza, niekoniecznie w blasku fleszy. My, odbiorcy, patrzymy na jej sytuację przez pryzmat medialnych doniesie z parlamentu, Warszawy. A szef partii powinien poznać rzeczywiste nastroje działaczy na dole. Na jego miejscu nie nastawiałabym się na żaden spektakularny efekt w krótkim czasie, a skupiła na długiej perspektywie i strategicznych sprawach. Bo praca będzie żmudna.
Platformy nie scala żadna ideologia, więc wokół czego ma się odrodzić na powrót skupić swoich ludzi?
Jeżeli w jakikolwiek sposób chce odbić się od dna i liczyć się w przyszłych wyborach, musi zbudować potencjał osobowy i skupić ludzi wokół nie - ideologii, a wspólnych wartości, które będą opozycyjne wobec PiS, a więc związane z demokracją liberalną. W opozycji do demokracji większościowej, której podstawą są niepodważalne instytucje, musi więc wyraźnie postawić - upraszczając - na poszanowanie przez większość praw mniejszości.

I to pomoże? Platforma, tak jak i SLD, który niedawno wybrał nowego szefa, potrzebuje nowego otwarcia, przewietrzenia. Ma je gwarantować znana twarz Grzegorza Schetyny? A w przypadku Sojuszu - Włodzimierza Czarzastego?
Choć twarze, szczególnie w PO, która przez lata była utożsamiana z jedną postacią, się zmieniły, to o odświeżeniu nie ma mowy. W przypadku SLD, który sięgnął dna, ręce opadają. Postawa poznańskich struktur Sojuszu oddaje nastrój panujących przynajmniej wśród części młodych działaczy, a także potencjalnych wyborców lewicy.

Czyli podupadające partie powinny postawić na zupełnie nowe, młode pokolenie?
Młodość nie może być jedynym kryterium, bo potrzebne są jeszcze doświadczenie, umiejętność organizowania i jednoczenia zespołu. Jednak kiedy zdobywa się tak kompromitujący wynik jak Zjednoczona Lewica (i koalicja nie jest tu żadnym usprawiedliwieniem) w wyborach parlamentarnych, potrzebna jest prawdziwa zmiana, zupełna przebudowa.