Nowa kolekcjonerska moneta NBP w obiegu od 4 kwietnia. Upamiętnia Stanisława Wojciechowskiego

Srebrna moneta o nominale 10 zł ma średnicę 32 milimetry i masę 14,14 grama. Wyemitowana będzie w nakładzie do 10 000 sztuk i dostępna w cenie 190 zł.

Na rewersie monety znajdują się: wizerunek Stanisława Wojciechowskiego - drugiego prezydenta II Rzeczypospolitej, faksymile jego podpisu, lata życia, Order Orła Białego, którym został odznaczony, oraz słowa, które wypowiedział jako prezydent 12 maja 1926 r.: Stoję na straży honoru Wojska Polskiego, reprezentuję tutaj Polskę.

Awers monety przedstawia historyczny wizerunek budynku Belwederu oraz stałe elementy takie jak wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej, nominał oraz rok emisji.

Srebrne monety „Stanisław Wojciechowski” będzie można kupić w Oddziałach Okręgowych NBP i sklepie internetowym NBP Kolekcjoner.

Upamiętniony na monecie Stanisław Wojciechowski urząd prezydencki sprawował w latach 1922–1926. Urodził się w Kaliszu w 1869 roku. Studiował na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim i w tym czasie rozpoczął działalność konspiracyjną w tajnym Związku Młodzieży Polskiej "Zet". Został też członkiem Zjednoczenia Robotniczego. W 1892 r. był zmuszony emigrować, współtworzył Związek Zagraniczny Socjalistów Polskich i Polską Partię Socjalistyczną. W 1905 r. zrezygnował z członkostwa w partii kierowanej przez „młodych”, którzy wykreślili z programu postulat walki o niepodległość, i wycofał się z działalności konspiracyjnej.

W 1906 r. zamieszkał w Warszawie, gdzie współtworzył ruch spółdzielczy. Był redaktorem czasopisma „Społem”, autorem wielu publikacji poświęconych tej tematyce.

Czytaj też: Zwolnienia grupowe w kolejnym zakładzie w Wielkopolsce. Pracę straci kilkaset osób

Po wybuchu wojny, w 1914, został członkiem Centralnego Komitetu Obywatelskiego miasta Warszawy i Komitetu Narodowego Polskiego, a po wyjeździe na wschód w 1915 r. – Centralnego Komitetu Obywatelskiego Królestwa Polskiego w Rosji. Tam współpracował ściśle z późniejszym premierem i przyjacielem Władysławem Grabskim z tajnej Ligi Narodowej, niosąc pomoc uchodźcom.

Po powrocie do Polski, w styczniu 1919 r. został ministrem spraw wewnętrznych, zasiadał w gabinecie Ignacego Jana Paderewskiego (następnie Leopolda Skulskiego). Zaangażował się w przygotowanie projektu konstytucji, zorganizował resort, administrację państwową i samorządową oraz policję państwową. W 1921 r. wstąpił do PSL „Piast” i z ramienia tej partii został wybrany w wyborach prezydenckich po śmierci Gabriela Narutowicza.

Gdy 12 maja 1926 r. na moście Poniatowskiego w Warszawie spotkał się z marszałkiem Piłsudskim i towarzyszącymi mu oficerami – miał mu powiedzieć: „Stoję na straży honoru Wojska Polskiego, reprezentuję tutaj Polskę”, zastępując drogę do budynków urzędów konstytucyjnych.

Wobec przedłużających się walk w stolicy podał się do dymisji. W okresie rządów sanacji ponownie działał w ruchu spółdzielczym i prowadził wykłady w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego oraz w Szkole Głównej Handlowej.

Zmarł 9 kwietnia 1953 r. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.

Jesteś świadkiem ciekawego wydarzenia? Skontaktuj się z nami! Wyślij informację, zdjęcia lub film na adres: [email protected]