Małgorzata Ostrowska kończy 55 lat!

Najpierw była Pani i Lombard. Teraz na ostatniej, koncertowej płycie "Gramy" umieściła Pani kilka przebojów śpiewanych z tą grupą. Jakie znaczenie miał dla Pani Lombard poza tym, że wylansował, pomógł zaistnieć na rynku?
Małgorzata Ostrowska: - Lombard miał też znaczenie bardzo prywatne. Byliśmy młodymi ludźmi, grupą przyjaciół , którzy po szkole nie chcieli się rozstawać. Dlatego założyliśmy zespół.

Od tamtej pory upłynęły prawie 32 lata. A Pani 2 maja obchodzi 55. urodziny. Czy wiek ma dla Pani jakieś znaczenie?

Małgorzata Ostrowska: - Na pewno ma, tak jak dla każdego z nas, ale szczerze powiedziawszy, nie jest jakimś wielkim obciążeniem. Przynajmniej w tej chwili. Jest tak, że chyba się nie do końca identyfikuję z tym wiekiem i zawsze każda rocznica mnie samą zadziwia.

Co jest szczególnie ważne dla Pani w związku z upływem lat?

Małgorzata Ostrowska: - Myślę, że z jednej strony pewna stabilizacja i rodzina, która daje mi wsparcie w takim rozchwianym artystycznym życiu. A skoro mam już to wsparcie, pojawia się mnóstwo bodźców, emocje i to, co powoduje, że to artystyczne życie jest kolorowe. Na pewno bardziej kolorowe od życia zwykłego człowieka.

Do nagrania wspomnianej płyty zaprosiła Pani Piotra Cugowskiego, Litzę, Macieja Sobczaka i Marka Jackowskiego. Skąd taki wybór?

Małgorzata Ostrowska: - Fascynują mnie męskie głosy i ma to związek z płcią. Przez długi czas nie mieliśmy na rodzimym rynku interesujących męskich głosów. Pewnie one może gdzieś i były, ale jakby nie słyszeliśmy ich. Ostatnio pojawiło się ich więcej, czego przykładem jest Piotr Cugowski. Ma genialny, być może najlepszy w Polsce, męski głos. Jego umiejętności nie zawsze są związane z dziedzictwem, które oczywiście ma w sobie, ale on z tym, co otrzymał genetycznie, zrobił całe mnóstwo wspaniałych rzeczy. Jest nie tylko świetnym wokalistą, ale i świetnym człowiekiem.

Jeśli chodzi o Marka Jackowskiego to jest to człowiek z podobnych czasów, jak moje początki śpiewania i o podobnym myśleniu, ale jakoś tak się stało, że wcześniej nigdy nie spotykaliśmy się na scenie, co jest swoistym fenomenem. Spotkaliśmy się dopiero na pół roku przed nagraniem płyty. Uścisnęliśmy sobie dłonie i okazało się, że jest fajnym, choć trochę nieśmiałym człowiekiem. Miał pewne wątpliwości, czy da radę napisać piosenkę akurat dla mnie. Przesłałam mu kilka tekstów, wybrał z nich "Po niebieskim niebie" i skomponował do niego piękną muzykę.

Z kolei Maćka Sobczaka znam i podziwiam jego muzykalność i umiejętność gry na gitarze od lat. Bardzo się lubimy. Jego głos jest zupełnie inny niż Piotrka Cugowskiego, ale przy tym niezwykle seksowny. Maciek jest człowiekiem mało ofensywnym na scenie i w branży. Mam wrażenie, że wiele osób kojarzy pochodzącą sprzed kilku lat piosenkę "Because of You", ale nie wszyscy wiedzą, że to utwór polskiego wykonawcy. Zawsze byłam i jestem urzeczona jego głosem i muzykalnością.

Natomiast Litza to mój sąsiad i kolega z Puszczykowa. Znamy się być może jeszcze dłużej niż z Maćkiem Sobczakiem. Przyjaźnimy, spotykamy się czasami, choć rzadko w sprawach nie związanych z muzyką. Litza grał na tym samym, plenerowym koncercie w Puszczykowie i po prostu żal było nie skorzystać z jego obecności. Zresztą Litza z wielką radością wskoczył na scenę i zagrał z nami kilka piosenek, z których jedna znalazła się na płycie.

Cały wywiad w Magazynie Głosu Wielkopolskiego, wyjątkowo w czwartek