Poznań: Festiwal Teatralny Maski już od czwartku

W czwartek rozpoczyna się 15. edycja Festiwalu Teatralnego Maski, która bardzo mocno pod względem programowym przypomina pierwszą.
Paweł Szkotak: To prawda, uznaliśmy, że musimy wrócić do początku. Piętnaście lat temu pokazywaliśmy działające wówczas w Poznaniu teatry offowe. Od tamtej pory niektóre zespoły rozpadły się, inne wydoroślały a obok wyrosły nowe.

W programie pojawiła się formacja Mazut.
Paweł Szkotak: Wszystkie spektakle będą premierami. Teatr Biuro Podróży jako organizator festiwalu wziął na siebie obowiązki producenta i nie wiemy do końca, który z projektów przetrwa. Zaprosiliśmy artystów tworzących Grupę Mazut, aby po latach zrobili coś nowego. Co? Zobaczymy.

CZYTAJ RÓWNIEŻ:
Festiwal Teatralny Maski: poznańskie premiery

Jako producent nie stawialiście warunków i ograniczeń?
Paweł Szkotak: Nie, aczkolwiek trochę wiemy o tych premierach. Teatr Strefa Ciszy po raz pierwszy zaprasza do swojego budynku. Teatr Usta Usta Republika zapowiada, że szykuje spektakl "dla ludzi o mocnych nerwach". Będzie słuchowisko radiowe, wykład performatywny, będzie spektakl teatru tańca, przedstawienie z udziałem amatorów... Wiele języków teatralnych, jeszcze więcej estetyk i nieskrępowana wolność w obrębie funduszy, jakie mogliśmy zagwarantować teatrom na produkcję.

Będą debiutanci?
Paweł Szkotak: Powiem raczej, że będą zespoły młode: Scena Tańca Współczesnego, Teatr Automaton, Skansen Teatralny, ale ich liderami często są już artyści z jakimś dorobkiem.

Jakie są te młode teatry?
Paweł Szkotak: To jest już zupełnie innego rodzaju wspólnota. To nie jest wspólnota polityczna, oni nie muszą się buntować przeciwko systemowi, cenzurze... Łączy ich to, że działają w trudnej sytuacji wolnego rynku, nie mają dotacji... Tym, co ich łączy to wspólnota towarzyska, estetyczna, światopoglądowa...

Czujecie oddech młodych?
Paweł Szkotak: Nie boimy się młodych. Wspieramy ich dobrymi radami w sprawie organizacji teatru, sprzętem. Nie wtrącamy się w ich wybory artystyczne. Gdy patrzę na to, co nas łączy, to powiedziałbym solidarność. Sami pamiętamy, jakim wsparciem były dla nas Ósemki. Teraz my staramy się pomagać młodszym. Nie ukrywajmy, niektórzy ci młodzi ludzie współpracują także z Teatrem Biuro Podróży czy Strefą Ciszy. Musimy też pamiętać, że młodzi, którzy przychodzą do teatrów tworzonych przez średnie pokolenie artystów, wnoszą inne doświadczenia, inne lektury, inna muzykę. Następuje wzajemna wymiana intelektualna, emocjonalna, co nie jest bez znaczenia.