Koniec odszkodowań za hałas od lotniska Ławica w Poznaniu? "Przepisy były błędnie interpretowane". Mieszkańcy uważają, że to skandal

Poznańskie lotnisko Ławica od kilku lat toczy spory sądowe z mieszkańcami okolicznych terenów o tzw. odszkodowania za hałas. Dzieje się tak przez tzw. obszar ograniczonego użytkowania (OOU), czyli taki, w którym lotnisko nie musi przestrzegać norm hałasu obowiązujących w innych częściach miasta. Odszkodowanie ma rekompensować skutki hałasu dobiegające z lotniska, czyli spadek wartości nieruchomości na terenie OOU lub za nakłady włożone w wygłuszanie mieszkań.

Przy lotnisku Ławica taki obszar wyznaczono w styczniu 2012 roku. Od tego momentu osoby, które zamieszkiwały na jego terenie, miały dwa lata, by złożyć wniosek o odszkodowanie.

Jak przekazuje Ławica, do 31 grudnia 2021 roku wydano ponad 1 700 wyroków zasądzających łącznie kwotę ponad 120 mln zł.

Błażej Patryn, rzecznik prasowy lotniska przekazuje, że w świetle aktualnego stanowiska Sądu Najwyższego - przepisy były błędnie interpretowane.

- Zdaniem Sądu Najwyższego samo wprowadzenie Obszaru nie stanowi samodzielnej podstawy roszczenia odszkodowawczego z tytułu obniżenia wartości nieruchomości. Za takie ograniczenia mogą być uznane wyłącznie postanowienia uchwały ustanawiającej Obszar określające nakazy, zakazy i zalecenia skierowane do właścicieli nieruchomości. W uchwale Sejmiku Województwa Wielkopolskiego takich zapisów brak. W zakresie zaś drugiego roszczenia – rewitalizacji, tj. nakładów poniesionych w celu wypełnienia wymagań akustycznych przez istniejące budynki Sąd Najwyższy wskazał jednoznacznie, że dopuszczalne jest tylko dochodzenie roszczeń o zwrot już poniesionych kosztów nakładów obejmujących zabezpieczenia akustyczne

- tłumaczy Patryn.

Czytaj też: Lotnisko Ławica wydaje miliony na odszkodowania za hałas. To wyjątek czy początek wielkiego problemu lotnisk?

W związku z tym, powodowie musieli już zwrócić na rzecz portu blisko 200 tys. zł. Ławica uważa, że wyrok i stanowisko sądu to potwierdzenie stanowiska pełnomocników Portu Lotniczego na temat błędnej interpretacji obowiązujących przepisów prawa w zakresie odpowiedzialności cywilnej z tytułu wprowadzonego obszaru ograniczonego użytkowania wokół portu.

Ławica nadmienia też, że opinie biegłego są błędne i, jak twierdzą, powstają często za pomocą wątpliwych merytorycznie metodologii.

- W konsekwencji powstają, często za pomocą wątpliwych merytorycznie metodologii, dokumenty stwierdzające jakiś trend na rynku nieruchomości, w których, bez związku ze stanem rzeczywistym, przyjmowano za pewnik konieczność rekompensaty za sąsiedztwo lotniska lub stygmatyzację nieruchomości w obszarze ograniczonego użytkowania, czy ekwiwalent za przekroczenie norm hałasowych. Stanowisko Sądu Najwyższego wskazuje, że jedynie zasadna jest analiza treści obowiązującej uchwały wprowadzającej OOU. Dla Portu to bardzo kosztowne doświadczenie, które pochłonęło dotychczas już ponad 5 mln zł z tytułu samych wynagrodzeń za zlecone przez sądy opinie

- tłumaczy przedstawiciel Ławicy.

Z taką interpretacją nie zgadza się Radosław Howaniec, radca prawny, pełnomocnik Stowarzyszenia Przyjaciół Przeźmierowa i Baranowa. Przekazuje on, że specjaliści nie zgłaszali wadliwości interpretacji przepisów przez sądy powszechne i Sąd Najwyższy.

Ławica wskazuje, że Sąd Najwyższy wskazał zakres odpowiedzialności odszkodowawczej Portu, ograniczając ją do przypadku utraty wartości nieruchomości na skutek ograniczeń wynikających z uchwały o ustanowieniu OOU, do przypadku zwrotu niezbędnych nakładów akustycznych, lecz po faktycznym ich poniesieniu.

W tej sprawie również nie zgadza się Radosław Howaniec.

- Wskazane uchwały Sądu Najwyższego (III CZP 80/22 i III CZP 81/22) po pierwsze zapadły w dwóch sprawach i ich dotyczą, a po drugie nie wnoszą one nic nowego do tematy spraw, tj. nie stanowią zmiany linii orzeczniczej. Oczywistym jest przy tym, że odszkodowanie z tytułu spadku wartości nieruchomości zawsze związane było z ograniczeniami wynikającymi z aktu ustanawiającego Obszar Ograniczonego Użytkowania (dalej OOU). Ograniczenia te wynikając jednakże albo wprost w treści takiego aktu, albo wynikają z niego pośrednio, jak np. konieczność znoszenia immisji hałasu w środowisku o wyższym poziomie niż poza takim OOU. Prezentowane zatem uchwały SN potwierdzają coś o czym była mowa w ponad 20 wyrokach Sądu Najwyższego i w ukształtowanej od 2008 r. linii orzeczniczej

- tłumaczy Howaniec.

Ławica przekazuje też, że spółka dysponuje badaniem losowo wybranych nieruchomości, w przypadku których wypłacono kilka lat wcześniej kwoty z tytułu niezbędnych nakładów akustycznych. Okazało się, że tylko w 8 proc. przypadków przeprowadzono prace remontowe, których potencjalnym elementem mogło być poprawienie izolacyjności akustycznej budynku.

- Podnoszenie przez Spółkę, że tylko 8 proc. właścicieli nieruchomości, którzy otrzymali środki, wygłuszyło swoje nieruchomości jest również rażącym nadużyciem. Po pierwsze to nie Port jest uprawniony do kontroli powyższego, a po drugie skoro Port ma takie analizy, to proszę, aby je przedstawił z podaniem, w jaki sposób miał dostęp do prywatnych budynków, aby takich analiz dokonać. Jest to czysto populistyczna zagrywka, podobnie jak powoływanie się na to, że działania mieszkańców były inspirowane przez osoby trzecie, nie mająca nic wspólnego z zasadami państwa prawa. W braku argumentów merytorycznych rozumiem, że tego typu argumenty są wysuwane

- odpowiada pełnomocnik mieszkańców i Stowarzyszenia Przyjaciół Przeźmierowa i Baranowa.