Komentarz Macieja Szymkowiaka: „Dahmer – Potwór: Historia Jeffreya Dahmera”. Twórcy mitologizują oprawcę

Fabularyzowana historia „kanibala z Milwaukee” podbija serce widzów na całym świecie, ale nie obyło się bez kontrowersji. Duża część odbiorców jest zniesmaczona faktem, że kultywowana jest pamięć o psychopacie. I słusznie.

Serial przedstawia historię mordercy-kanibala, który mordował i gwałcił. Łącznie odebrał w brutalny sposób życie 17 mężczyznom i młodym chłopcom. Najmłodsza ofiara miała 14 lat. W jego mieszkaniu odkrytom.in. rozczłonkowane zwłoki, a także beczkę z kwasem, w której rozpuszczał szczątki ofiar.

Obsesja na punkcie Jeffreya Dahmera w mediach społecznościowych:

Przerażającą historię zamieniono w rozrywkę. Za sprawą sukcesu serialu, sprzedano oryginalne okulary, które nosił Dahmer za sumę 150 tys. dolarów (ok. 700 tys. zł). Jestem daleki od namawiania twórców do autocenzury i uważam, że artysta ma prawo tworzyć, poruszając tematy tabu i wystawiając widza na percepcyjną próbę – tak jak to robił choćby Pasolini. Uważam też, że jeśli twórca chce, jak pisał Gombrowicz, dać wyraz swej głupocie i się z tego cieszyć to też ma do tego niepisane prawo, jak choćby Patryk Vega. W końcu artystę weryfikuje odbiorca.

Natomiast haniebnym jest dla mnie i obrzydliwym to, że producenci propagują kult oprawcy, pozostawiając krzyk ofiar bezgłośnym. Bo z rodziną ofiar nikt nie porozmawiał. I to jest straszne.