Grzyby: Jesienny dom pachnący lasem

Przystawki, zupy, sosy, wspaniałe dania - bez grzybów leśnych, ich wybornego zapachu i smaku nie wyobrażam sobie polskiej kuchni.

Zresztą Polacy to wykwintni zbieracze, którzy nawet jeszcze na początku listopada potrafią przywozić do domów całe kosze tego dobra. Wszyscy potrafią, tylko nie ja, bo przede mną grzyby to się jakoś w lesie chowają. Trudno, po prostu chodzę na rynek i tam na nie poluję.

Polecamy: Kulinarium, czyli przepisy i porady na GłosWielkopolski.pl

A kiedy już są - trudno się oprzeć makaronowi z podgrzybkiem, grzybkom pieczonym na grzankach, zupie borowikowej. Nic tylko jeść, jeść, jeść. Grzyby są bardzo wdzięcznym tematem w kuchni - trudno je zepsuć. Wysiłku wymagają jedynie przy czyszczeniu (najlepiej pędzelkiem albo delikatną szczoteczką, bo myte nasiąkają wodą i tracą sporo ze swojego smaku).

Najgorsze są kurki, które można długo oczyszczać, a i tak piasek zgrzyta w zębach (pewnie zostanę potępiona, ale przyznam się, że lekko je myję pod strumieniem wody i osuszam papierowym ręcznikiem. Piasek nie jest moim ulubionym składnikiem potraw). Za to potem upieczone w piekarniku polędwiczki polane śmietanowym sosem z kurkami rekompensują wszystkie trudy ich czyszczenia.

Oczywiście grzyby to nie tylko duszenie, smażenie, gotowanie, to także znakomite przetwory na zimę. Suszone, mrożone, solone, kiszone i marynowane. Co kto lubi. W starym zeszycie z rodzinnymi przepisami znalazłam recepturę spisaną przez moją babcię lub ciocię na marynowane borowiki.

Składniki to: 5 kg borowików, 1 szklanka octu, 1 cebula, 10 ziarenek pieprzu, 3 ziarna ziela angielskiego, 1 listek laurowy, 3 łyżeczki cukru i 5 łyżeczek soli. Najpierw grzyby czyścimy dokładnie. Wrzucamy do garnka z 2 litrami wody, obgotowujemy.

Na marynatę kroimy cebulę w talarki. Ocet rozcieńczamy 3 szklankami wody, wrzucamy cebulę, sól, cukier, przyprawy. Gotujemy przez 15 minut. Grzyby odsączamy, układamy w słoikach i zalewamy zalewą, tak, żeby były w całości przykryte.