Bogusławski zaprasza na urodziny! A my zaglądamy za kulisy teatru [FOTO]

- Pomysł obchodzenia urodzin patrona zrodził się w ubiegłym roku i to dość spontanicznie - mówi Magdalena Gru-dzińska, dyrektorka kaliskiego teatru. - A że impreza bardzo fajnie wyszła, postanowiliśmy również w tym roku wyprawić jubileusz. Najpierw była burza mózgów i wiele pomysłów, z których wybraliśmy kilka, nawet trochę szalonych. Ale dzięki temu będziemy mogli zobaczyć także kaliski zespół w nieco innych rolach niż zwykle.

Na przykład aktorzy przygotowują niespodziankę z wykorzystaniem... mowy pogrzebowej wygłoszonej na trumną kochanki Bogusławskiego Anny Lampel! Piękna Niemka, aktorka zjechała do Kalisza latem 1800 roku, aby zobaczyć się z Wojciechem. Niestety, w lipcu nagle zmarła. Pogrzeb odbył się w kościele św. Mikołaja. A płomienną mowę wygłosił warszawski kaznodzieja Jan Nepomucen Dębski. Na uwagę zasługuje fakt, że w tamtym okresie zawód aktora traktowany był jako grzeszny, a aktorzy podlegali nawet ekskomunice, dlatego pochwały wygłoszone przez warszawskiego księdza nad grobem Anny zasługują na uwagę.

- Przygotowaliśmy wiele atrakcji dla dorosłych oraz dla dzieci i- co ważne- w większości bezpłatnych. Zapłacić trzeba będzie jedynie za bilety na spektakle - informuje dyrektor kaliskiej sceny. - Uczestników naszych jubileuszowych imprez prosimy jednak o pozostawianie datków, które przekazane będą Fundacji Bread of Life. Generalnie w tych obchodach chodzi o to, by było to święto wszystkich pracowników kaliskiego teatru- oczywiście aktorów, ale i tych, którzy na scenę nie wychodzą, pracując za kulisami, no i naszej publiczności.

Bo zespół kaliskiego teatru to nie tylko 21 wspaniałych aktorów, ale i 18 pracowników tzw. technicznych, są to: montażyści, krawcowe, garderobiane, plastyk, akustycy i oświetleniowcy, rekwizytorzy, brygadzista i konserwator.

Po zakamarkach teatru oprowadza mnie Karol Ciupek, kierownik techniczny. Oglądamy scenę, która - jak się okazuje - ma aż 200 metrów kwadratowych! Jedną z bocznych ścian zajmuje sznurownia - to cały system lin stalowych, sztankietów, czyli prętów służących do opuszczania dekoracji na scenę i podnoszenia ich w górę. Jeden sztankiet musi udźwignąć do 200 kilogramów.

Pracownie krawieckie to niewielkie pomieszczenia z dużymi stołami ustawionymi centralnie. Jest tu także miejsce na wieszaki i krawieckie manekiny. W damskiej już 22 lata pracuje pani Barbara Przybyła. - Szyjemy stroje z różnych epok - mówi pani Barbara. - Pamiętam, że były nawet takie na stelażach, czy klasyczne żupany. Trzeba wiedzieć, że kostium musi być nie tylko dobrze skrojony, ale i bardzo wygodny, by nie ograniczał aktora.

W pracowni krawieckiej męskiej od zaledwie kilku miesięcy szyje Anna Sobczak, ale już na wstępie rozmowy podkreśla, że zawsze marzyła o tej pracy.

W plastycznej zastajemy Jolantę Pawłowską, która od 23 lat wykonuje wszystko to, co sobie scenograf wymyślił i zaprojektował. Wycina, maluje, przykleja, rysuje, zgrzewa, spawa, wydmuchuje. To także od jej inwencji i wyobraźni zależy ostateczny kształt teatralnych dekoracji.

Jest godzina 14.00 i o tej porze garderoby są jeszcze puste, można więc tam zajrzeć bez obaw, że się komuś przeszkodzi. Garderoby to niezbyt duże pomieszczenia z taflami oświetlonych luster na ścianach. O to, by potrzebna do spektaklu odzież była przygotowana na czas, dbają garderobiane.

Na koniec zaglądamy do teatralnej kawiarni, na razie pustej i cichej. Już niebawem zapełni się głosami setek osób. Bo przecież na swoje 259. urodziny wielki Wojciech Bogusławski zaprosił całe miasto.