TYDZIEŃ BABY Konsekwencje bezstresowego życia

- Może w mięśnie ci poszło - pociecha, co z Niemiec w odwiedziny przyjechała niezwiązane, wbrew baby nadziejom, z pracy magisterskiej obroną, pocieszyć próbowała.

- Nie, to przez jedzenie - baba westchnęła. - Instruktorzy różni kazali je uprawiać. Że po spinningu takim jak piec niby jestem, co to wszystko spali, a żeby dobrze palić dokładać trzeba…

- Naprawdę babo powiedzieli, że jak piec jesteś? - dziad zza drzwi pokoju małego, co to go gabinetem swoim nazywa, wyjrzał. - W sensie, że wielka taka?

No to baba znów teorie spalania owego powtórzyć musiała. I nijak jej się nie zgadza, bo czytała, że takie siedem tysięcy spalonych kalorii, to kilogram mniej jest, czyli w jej przypadku trzy powinny być. A jest jeden i to na plus.

- To przez to pewnie, że na urlopie jesteś, jak człowiek bezstresowo żyje, to i tyje - dziecko wierszem przemówiło.

- Bezstresowo - baba ironicznie głową pokiwała, w stronę pokoju małego kierując ją lekko. - Parę miesięcy poza krajem, a niewiele już pamiętasz…

- Matkę Madzi zatrzymano! - dziad znów z "gabinetu" wychynął dowód dając, że naukowo nie pracuje wcale, a po internecie buszuje jedynie.

- Jakiej Madzi? - pociecha się zainteresowała, a jak usłyszała, to aż oczy przetarła. - Nie wierzę, wy jeszcze tym żyjecie…

I tak jakoś zeszło na to, co w Niemczech o Polsce mówią. Aż dziw babę brał, że niewiele. Pociecha rozczarowanie na twarzy jej widząc, dodała zaraz:

- Ale ostatnio, to jakby więcej trochę…
- O Smoleńsku pewnie - dziad ocenił. A baba, co politycznie bardziej zorientowaną jest, sprostowała:
- W kontekście budżetu unijnego raczej.
- Nie, o trumnach, co to je spod Berlina skradli dużo było - pociecha spokojnie wyjaśniła.

A urlop to stresujący baba miała. Jak raz dziad z Gdańska wrócił, to ona właśnie na kijach na wsi chodziła.

- Lampka nie działa - grobowym głosem w telefon obwieścił, no to baba, że żarówkę wymienić pewnie trzeba, a on, że dawno to wymyślił i nie działa nadal, czyli zepsuta. Jak pralkę ustawić jeszcze spytał z wyrzutem w głosie, że baba w domu nie czekała pewnie.

- Za dwie godziny będę, to wstawię - baba nie chciała, co by się przemęczał, ale on, że sam potrafi.
- Pralka też nie działa - po minutach paru głosem jeszcze bardziej grobowym poinformował. Baba diagnozę postawiła, że korki wysiadły. Też nie. Właściwą diagnozę, to elektryk postawił. Instalacja, co to stara już była poszła. I mało, że drogo wyszło, to jeszcze wiercenie ścian nastąpiło.

Największym osiągnięciem urlopowym baby było, że okna umyte na święta już ma. Obyło się tym razem bez dziada proszenia, co to upierał się, że wcale brudnymi nie są jeszcze. Całkiem sama umyła, jak dziad w Gdańsku był. Pięknie umyła, tak pięknie, że wróbelek jeden to w szybę uderzył nawet. Lekko na szczęście to i dalej poleciał sobie beztrosko, babę skomplementowaną zostawiając. Dziad w nocy wrócił, baba rano to się już doczekać nie mogła, kiedy wstanie i miłego coś powie. Kawę sparzyła, śniadanie przygotowała. Ni to zaspany, ni ucieszony, ni zdziwiony faktem tym był. Trudno wyczuć było. A na okna to nie łypnął nawet.

- O, popatrz dziadzie, słoneczko wychodzi - baba uwagę owego w stronę słuszną zwrócić próbowała.
- Ano - krótko odrzekł, niby spojrzał, ale nic nie wynikało z tego. Cierpliwość baby kiedyś skończyć się musiała:
- Dziadzie, chodzi mi o to, co byś okna obejrzał.

Na słowa te głowę odwrócił w końcu.
- No dobra, babo - ramionami wzruszył. - Rację miałaś.