Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Anegdoty z aktorskiego fachu

Ryszarda Wojciechowska
Nie ma chyba aktorki czy aktora, któremu na scenie, planie filmowym czy po prostu w codziennym życiu nie przydarzyło się coś zabawnego. Kazimierz Kaczor, znany z serialu "Alternatywy 4", musiał pokazać, że naprawdę umie się posługiwać dźwigiem, a Maciej Stuhr udowodnił, że nazwanie się poetą znacząco łagodzi obyczaje.

Z anegdotą jest jak z winem. Nawet w małych ilościach rozwesela, w dużych potrafi zwalić z nóg. A kto je najpiękniej opowiada? Oczywiście aktorzy. Są tacy, którzy sypią nimi jak z rękawa. Prawdziwi mistrzowie krótkiej opowieści.

Co pani jest?
Ulubiona anegdota Krystyny Sienkiewicz to ta związana z nazwiskiem. - Nazwisko mam po Henryku, ale na dobre imię sama pracuję. Kiedyś występowałam w takim programie "Tingel-Tangel". Przy fortepianie siedział Krzysztof Komeda--Trzciński. Gwiazdą była Sława Przybylska. Ja byłam nieznaną wówczas osóbką, z jedną piosenką w programie, napisaną dla mnie przez Agnieszkę Osie-cką. Po koncercie podszedł do mnie jakiś mężczyzna o nieskomplikowanym umyśle, jak się okazało. I zapytał: Co pani jest? Ja na to: Nic mi nie jest, dobrze się czuję. Niezrażony ciągnął dalej: Ale co pani jest jak, na przykład Sława Przybylska? Więc ja mu mówię: Sienkiewicz. A on: To nie był jednak facet?

Erotyka od kulis
Jerzy Stuhr: - W "Łuku Erosa" grałem ze swoją studentką, świeżo upieczoną, jeszcze karmiącą mamą. Mieliśmy zagrać śmiałą scenę erotyczną. Reżyser chciał, żebym w porywie pożądania rozerwał jej bluzkę i wpił się namiętnie w piersi. Budżet filmu był oszczędny. Nie mogłem robić prób. Ćwiczyłem więc na sucho. Podchodziłem do niej, mówiąc: Rwę ci tę bluz-kę, stanik, dopadam do piersi i wpijam się w nie. No dobrze, kamera poszła w ruch. Zaczynamy grać. Ja cały spięty, bo nie wiem, czy mi się uda od razu wszystko rozerwać. Przebić się przez bluzkę i stanik. Cały czas myślę o tym, żeby taśmy nie zmarnować. Żeby dubla nie było. I nagle słyszę jej szept: - Panie profesorze, ostrożnie, ja kapię.
- Tak wyglądają moje sceny erotyczne od kulis - śmieje się aktor.

Poezja ratuje życie
Maciej Stuhr to też świetny anegdociarz.
- Byłem w szkole teatralnej. Mieliśmy egzamin z "Grobu Agamemnona". Egzaminowanie skończyło się wstrząsającym sukcesem. Poszliśmy więc z kolegami ten sukces oblewać do jednej z krakowskich knajp. Wychyliliśmy parę piwek i ruszyliśmy w miasto nieco chwiejnym krokiem.

Nagle na Plantach pojawił się człowiek o znikomym owłosieniu, lekko przytatuowany. Taki, który lubi relaks w siłowni. A mnie, niesionemu euforią zdanego egzaminu - na skrzydłach poezji, że się tak wyrażę - coś strzeliło do głowy i zacząłem mu recytować "Grób Agamemnona". Wybrałem fragment mało szczęśliwy, bo zacząłem do niego wykrzykiwać "Na koń..." itd. On przyjął to dość pokornie. Ale nagle zza węgła wynurzyli się jego koledzy. I wtedy my staliśmy się mniejszością.
Chłopcy zaczęli się między sobą porozumiewać. Wymienili parę głośnych uwag na temat poezji nocą. Próbowaliśmy odejść. Oni ruszyli za nami. Już nawet słyszeliśmy odgłos własnych zębów turlających się po "tretuarze".
Zatrzymali nas. I naprawdę nie wiem, dlaczego mi się wyrwało: Panowie, jesteśmy poetami. Tamci zastygli, potem coś do siebie burknęli i odeszli. Do dzisiaj nie wiem, co nas tak naprawdę uratowało.

Po raz pierwszy, mistrzu...
Kopalnią anegdot jest Janusz Gajos. Prawdziwy mistrz opowiadania.
- Pojechałem do Krakowa, żeby nagrywać "Opowieści Hollywoodu". Reżyserował to Kazio Kutz. W którąś niedzielę umówiłem się z kolegą. Nie znałem dobrze miasta. A chciałem dotrzeć do ulicy świętego Jana. Zobaczyłem więc dwóch takich, których określa się mianem meneli. Dżentelmeni ci byli lekko wczorajsi. - Panowie, jak dojść na tę ulicę? - spytałem grzecznie. Wskazali drogę. Pięknie podziękowałem. I przeszedłem na drugą stronę ulicy. Nagle słyszę, że jeden z nich biegnie za mną.
- Przepraszam, pan Gajos? - pyta lekko zdyszany. - Tak - odpowiadam, zadowolony, że jestem popularny nawet w tym środowisku. I zaraz słyszę... "Mistrzu..." To mnie jeszcze bardziej podbechtało. Ale dalej już było tak: - Mistrzu, daj pan stówkę. Tak nas suszy.
Janusz Gajos ma też w zanadrzu inne anegody, jak ta z...

Gadżecikiem na trawie
To było w sztuce Stanisława Tyma "Rozmowy przy wycinaniu lasu". Rzecz się działa w lesie, jak sam tytuł na to wskazuje. Scena była wyłożona sztuczną trawą, na której siedziało kilka osób, przekomarzając się ze sobą. Jedną z ról grał nieżyjący już dziś Jarema Stępowski, który przyjechał właśnie ze Stanów Zjednoczonych. I przywiózł trochę tak zwanych gadżetów, między innymi coś, co wyglądało jak... - tu aktor próbuje znaleźć odpowiednie słowo... - odchód ludzki.

Oczywiście gadżet był z plastiku. I Jarema położył go na scenie, na trawie, dla żartu. Ktoś, kto wchodził na scenę, widział, co tam leży. Aktorzy gotowali się na ten widok.
- Ale nie ja - opowiada Janusz Gajos. - Traktowałem ten gadżet obojętnie. Do momentu, kiedy Krzysztof Kowalewski nie znalazł na mnie sposobu. On grał bohatera podejrzanego o chorobę weneryczną. W jednej ze scen miałem mu podać listek, który Krzysztof powinien potrzeć w palcach. A ja, wąchając liść, miałem na podstawie zapachu ocenić, czy on jest chory, czy nie. Zaczynamy scenę. Krzysiek bierze listek do ręki. Rozciera go wolno i... nagle wypuszcza dokładnie na ten odchód ludzki.
Kiedy wyobraziłem sobie, że muszę go podnieść i powąchać, nie wytrzymałem. I znowu uciekłem ze sceny.

Jak gwiazdor z Hollywood poznał Kiepskich
Andrzej Grabowski ma swoją ulubioną anegdotę z planu filmowego "Bożych skrawków" Jurka Bogayewicza. Zagrał w tym filmie razem z hollywoodzką gwiazdą Willemem Dafoe ("Zagadka nieśmiertelności", "Pluton", "Dzikość serca", "Ostatnie kuszenie Chrystusa").
- Któregoś dnia, podczas przerwy w zdjęciach, stoimy z Willemem. Rozmawiamy i nagle widzę, że w naszym kierunku biegną statyści po autografy. I co się stało? Willema, gwiazdę światowego formatu, odsuwają i podchodzą do mnie. Willem najpierw zaczął się śmiać, a potem zapytał: A cze-mu ty jesteś taki sławny? Odpowiedziałem mu: Włącz sobie telewizor wieczorem i zobaczysz. I tak Dafoe poznał Kiepskich.

O Boże, jaki on malutki
Henryk Talar ma swoją anegdotę sceniczną ze spektaklu "Wyzwolenie". To było w latach siedemdziesiątych. - Wchodzę na scenę i zaczynam mówić fragment roli "Ktokolwiek żyjesz w polskiej ziemi.." i nagle słyszę westchnienie z widowni: "O Boże, jaki on malutki".
Wszyscy koledzy pochowali się za rekwizyty na scenie, żeby stłumić śmiech. Ja też śmiech ledwo opanowałem i ruszyłem z tekstem dalej - opowiada aktor.

Jesteś pan dźwigowy
Kazimierz Kaczor najchętniej opowiada anegdotę związaną z tym, jak dostał dyplom dźwigowego. Po serialu "Alternatywy 4" zaproszono go do Stalowej Woli, do fabryki dźwigów. Przywitali go oklaskami.
- Myślę, jest dobrze - opowiada aktor. - Ale obok mnie stał spory pakunek. - Nadeszła chwila prawdy - zaczął dyrektor. - Czy pan naprawdę prowadził w serialu ten dźwig? - Naprawdę - odpowiedziałem. - No to sprawdzimy. Niech pan wsiada do dźwigu i podniesie ten blok - pokazuje na pakunek. Wsiadłem, podniosłem, zrobiłem jeszcze obrót o 90 stopni i położyłem ten blok na ziemi. Wtedy dyrektor wręczył mi dyplom dźwigowego.

Pazura w pasiaczku**
Cezary Pazura**, jeśli tylko chce, też potrafi anegdotycznie opowiadać. Oto próbka jego możliwości.
- Kiedyś pojechałem do szpitala na badania. I pan doktor mi powiedział: - Pan się, panie Czarku, położy na "kanał" na dwa dni. Zrobimy badania. Sprawdzimy wszystko. Założyłem pasiaczek i poszedłem na rentgen. Nagle zobaczyłem znajomą pielęgniarkę. Wysunąłem się z kolejki i mówię do niej: - Dzień dobry. A ona, nie poznawszy mnie w tym szpitalnym ubranku, krótko rzuciła: - Na miejsce, do kolejki. Usiadłem wśród tych chorych ludzi. I jakiś staruszek nachylił się do mnie, mówiąc: - A widzi pan, jak to boli, kiedy nie poznają? My tak mamy codziennie.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na gloswielkopolski.pl Głos Wielkopolski