SOR-y w Poznaniu: Skręciłeś kostkę? Szpitale i tak cię nie przyjmą

Jak mówi Alina Łukasik, konsultant wojewódzki w dziedzinie medycyny ratunkowej i ordynator SOR-u w szpitalu przy ul. Lutyckiej, to wina poznańskich szpitali, które nie wywiązują się ze swoich obowiązków. - Każda placówka, która podpisała kontrakt o "hospitalizację" z NFZ-em - czyli większość szpitali w Poznaniu, musi przyjąć pacjenta - wyjaśnia Alina Łukasik.

I podaje przykład: - Nawet osobie, która przychodzi do szpitala dziecięcego z rozciętą głową, powinna być udzielona pomoc. Jeśli nie ma możliwości zabiegu na miejscu, szpital musi zabezpieczyć pacjenta i przetransportować go tam, gdzie taka możliwość istnieje. W praktyce jest tak, że trafiają do nas pacjenci, których nie przyjęli gdzie indziej.

A lecznice muszą ich przyjmować, bo dostają za to pieniądze. Przykładowo szpital MSW otrzymuje dziennie ok. 2500 zł na pomoc doraźną. Poznański szpital im. Degi - 1900 zł. Ten przy ul. Przybyszewskiego ponad 6900 zł.

Mimo to, jak dodaje Alina Łukasik, dziennie do niej na oddział trafia kilkanaście "odesłanych". - Podobnie jest w szpitalu przy ul. Szwajcarskiej i w HCP - komentuje.

Sprawdziliśmy to. Ortopedyczno-Rehabilitacyjny Szpital Kliniczny przy ul. 28 Czerwca 1956 roku ze skręconą kostką odesłał mnie do Szpitala HCP. Pracownicy Szpitala im. Święcickiego przy ul. Przybyszewskiego pacjentowi z urazem nadgarstka sugerowali wizytę w innym oddziale.

Najgorzej jednak było w Szpitalu MSW. Tam od razu proszą o pójście do SOR-u przy ul. Lutyckiej. Wskazując nawet... drogę na skróty.

Przedstawiciele szpitali, które odsyłają, problemu nie widzi. I to dosłownie. Zbigniew Szymanowski, zastępca dyrektora ze szpitala MSW, twierdzi, że wymagana pomoc jest udzielana wszystkim potrzebującym. Podobnego zdania jest Maciej Błaszyk, lekarz naczelny ze szpitala przy ul. Przybyszewskiego i Jerzy Figat, lekarz naczelny z ORSK. Również oni, mimo opisanych przez nas historii, nie mają sobie nic do zarzucenia.