Jaki podatek od rodzinnej pożyczki?

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwolnione z podatku są pożyczki udzielane w formie pieniężnej na podstawie umowy zawartej między członkami rodziny (małżonek, dzieci, rodzice, rodzeństwo, wnuki, dziadkowie, ojczym i macocha), należącymi do tak zwanej zerowej grupy podatkowej. Jeżeli udzielana pożyczka przekracza kwotę 9637 zł, to zwolnienie z podatku jest możliwe tylko po spełnieniu dwóch warunków.

Pierwszym z nich jest obowiązek złożenia przez pożyczkobiorcę deklaracji PCC-3 do właściwego urzędu skarbowego w terminie 14 dni od daty dokonania czynności. Kolejnym warunkiem jest udokumentowanie otrzymania pieniędzy na rachunek bankowy albo rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym. Jeśli udzielającym pożyczkę będą teściowie, zięć lub synowa, czyli członkowie rodziny należący do I grupy podatkowej, zwolnienie z podatku będzie możliwe tylko do kwoty 9637 zł, a nadwyżka, czyli suma przekraczająca tę kwotę będzie musiała zostać opodatkowana. Limit ten dotyczy pożyczek branych od tej samej osoby w okresie pięciu lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło udzielenie pierwszej pożyczki.

Czasami fiskus może jednak zastosować wobec nas tzw. sankcyjną stawkę podatku wynosząca aż 20 proc. Stosuje się ją wówczas, gdy w toku postępowania kontrolnego przed organem podatkowym podatnik powołuje się na zawartą umowę pożyczki, ale należny podatek od tej czynności nie został zapłacony lub udzielona pożyczka została przekazana w sposób niewłaściwy. Dziecko może więc dostać pożyczkę od rodziców w kwocie nieograniczonej, nie opodatkowując jej, jednak pod warunkiem spełnienia wszystkich wymogów ustawowych.