Michał Sieradzki: W PTH szkolenie jest priorytetem

Kiedy narodził się pomysł o reaktywowaniu hokeja na lodzie w Poznaniu?
Zbiegło się to z inicjatywą, dość niesławną zresztą, zbudowania w Poznaniu lodowiska przy hali Arena. Z tego pomysłu nic wprawdzie nie wyszło, ale w ramach promocji projektu postawiono niewielkie, przenośne lodowisko, które obecnie jest usytuowane na Malcie. To był impuls do odnowienia kontaktów z osobami, które grały w hokeja w latach 70. A że chętnych do było sporo, to nawiązaliśmy współpracę z POSiR-em, który szukał wówczas kwalifikowanych instruktorów. I tak to się zaczęło. Początki, to była jednak typowa partyzantka. W ciągu dnia uczyliśmy młodzież jeździć na łyżwach, a późnymi wieczorami, o godz. 22.30 mieliśmy treningi.

Szybko jednak powstało PTH…
W 2005 roku postanowiliśmy tę naszą zabawę sformalizować, bo okazało się, że osób cały czas przybywa. Wtedy też, przy wsparciu finansowym miasta zaczęliśmy szkolić młodzież. I to z powodzeniem, bo od tamtego czasu sporo dzieciaków przewinęło się przez klub. Chętnych jest naprawdę dużo, bo ta młodzież z czasem przyciąga na lodowisko rodziców i znajomych. Dzięki temu nie tak dawno powstałe pełnowymiarowe i kryte lodowisko "Chwiałka" jest praktycznie cały czas zajęte.

Nie wierzę jednak, że na początku było łatwo. Hokej na lodzie to nie jest zbyt popularny sport w tej części kraju.
To prawda. Z początku trudno było przekonać decydentów, że w Poznaniu jest potrzebne lodowisko. Niektórzy z nich patrzyli na nas, jakbyśmy im próbowali wmówić, że chcemy zbudować skocznię narciarską.

Na szczęście "Chwiałka" powstała i teraz PTH świetnie sobie radzi w II lidze.
Początkowo grali w nim głównie "emeryci" z lat 70. Teraz są to w zdecydowanej większości osoby, które trafiły do Poznania m.in. na studia, a wcześniej miały do czynienia z hokejem w Bydgoszczy czy też Toruniu. Do tego mamy też zawodników zagranicznych, którzy przyjechali studiować na Uniwersytecie Medycznym. Tam jest sporo osób z Ameryki Północnej i Skandynawii, a jak wiadomo hokej jest tam bardzo popularny. I stąd w PTH mamy dwóch Kanadyjczyków, Amerykanina, dwóch Szwedów, Fina oraz Islandczyka. Ten ostatni jest reprezentantem swojego kraju i grał nawet na mistrzostwach świata. To powoduje, że poziom zespołu stale rośnie. Kiedyś grali w nim wszyscy, którzy się zgłosili i potrafili jeździć na łyżwach. Dzisiaj to nie do pomyślenia.

Pewnie dlatego jesteście liderem II ligi. Chcecie awansować wyżej?
Już w tym roku mogliśmy się do niej zgłosić, ale na przeszkodzie stanęły względy finansowe, bo dla nas priorytetem jest szkolenie młodzieży. Jest jednak szansa, że w przyszłym sezonie I liga zostanie zregionalizowana. Wtedy koszty wyjazdów na mecze byłyby mniejsze. Dla nas byłaby to szansa.

Dobra drużyna hokejowa mogłaby być magnesem dla młodzieży.
Też wychodzimy z takiego założenia, bo hokej na lodzie nie jest zbyt popularny w mediach. Trochę mnie to dziwi, bo to przecież niesamowicie widowiskowy i ciekawy sport. My jednak, jak na prawdziwych poznaniaków przystało, nie przejmujemy się tym i robimy swoje. Cały czas rozwijamy szkolenie młodzieży. Obecnie mamy cztery grupy wiekowe. W minihokeju prowadzimy zajęcia dla małych hokeistów w wieku 4 i 5 oraz 6 i 7 lat. W żakach młodszych grają dzieciaki urodzone w latach 2002-03, a w żakach starszych z rocznika 2000-01. Dotyczy to zarówno chłopców, jak i dziewczyn, ponieważ na tym poziomie drużyny są mieszane. Możemy się też pochwalić tym, że nie tak dawno w Szkole Podstawowej nr 42 przy ul. Różanej powstała klasa sportowa o profilu hokeja na lodzie.

Załóżmy, że chciałbym przyprowadzić do was dziecko. Z jakimi kosztami muszę się liczyć?
Żeby znaleźć się w klubie trzeba zapłacić 90 zł miesięcznie. W zmian dzieciaki mają trzy treningi tygodniowo. Cały sprzęt im zapewniamy, bo zdajemy sobie sprawę, że nie każdego byłoby na to stać.

Rozmawiał Tomasz Sikorski